O książce: rok / - Świetnie! - Sonya wyciągnęła przyjaciółkę z podstępnych myśli. - Nie będę z nim... - Łucja zarumieniła się, zawstydzona, nie chcąc wypowiadać nieprzyzwoitych słów, - A on nie będzie chciał... z kimś takim jak ja... - Wow! Tak, zainspirował cię ten pomysł” – zaśmiała się Sonya, ściskając ją za ramiona i pospiesznie ją uspokajając: „Powiedział, że pracuje na pół etatu jako trener w jakimś centrum fitness”. Więc wydam cię mu za kaucją. Bez względu na to, jak Ludmiła próbowała przekonać przyjaciółkę, błagała ją, aby zlitowała się i nie hańbiła przyszłych siwych włosów, nie kpiła z niej i nie wpędzała jej do trumny, wszystko było na próżno. Modlitwy do wszystkich, od nieba po piekło, nie zostały wysłuchane. Nie uratowali mnie. Nie uratowali… w najbardziej okrutnym sensie.